دراین زندان تنهایی هرکجاباشم
دلم شاد است
هراَز گاهی میکنی یادم
آموخته ام:اگرتنهای تنایان شوم باز هم خدا هست اوجانشین تمام نداشته های من است...
آنقدر عظمت دارد که تصورش بالا تر از رویای هر انسانی است...
نداده اش حکمت,داده اش نعمت,گرفته اش امتحان;
پــس خدایا به داده و نداده ات شکر...
نوشته شده توسط علی کریمی18/1/1391